W życiu każdego producenta, w końcu przychodzi taki etap, w którym chcemy wysyłać ścieżki do masteringu. Nie ważne czy sami podejmiemy taką decyzję, czy wytwórnia. Warto wiedzieć jak do tego podejść, by zaoszczędzić swój czas i innych, bo cała sztuka nie polega na renderowaniu byle jakich ścieżek.

Dobry miks

Wielu osobom może wydawać się to oczywiste, jednak niektórzy traktują miks jak mało ważny etap i liczą, że mastering poprawi wszystko. Dobry mastering zaczyna się od dobrze przygotowanego miksu. Podczas tego ostatniego etapu będzie można poprawić tylko małe niedociągnięcia.

Format plików

Miks należy wysłać w takiej samej głębi bitowej, w jakiej był nagrywany, lepiej nie konwertować ścieżki do wyższych, ani niższych rozdzielczości. Obecnie standardem są 24 bit, w formacie .wav (można też skorzystać z AIF).

Częstotliwość próbkowania, w zupełności wystarczy 44,1 kHz. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by wysłać ścieżki z wyższą częstotliwością próbkowania.

Kompresja, Limiter i  EQ

Przekompresowane ścieżki wysłane do miksu mogą związać ręce dla inżyniera masteringu. W tym wypadku kawałek już na starcie będzie pozbawiony dynamiki i głośniejszy. Wprowadzonych zostanie też wiele niechcianych artefaktów, z którymi nie będzie można sobie poradzić, przez na brzmieniu ucierpi nasz utwór. Dlatego należy wyłączyć wszystkie kompresory i limitery z kanału master. Jedynym wyjątkiem będzie kompresor, który zostanie zapięty podczas miksu (kompresor na sumie miksu). Warto też wyłączyć korektor, ponieważ też może przekłamywać i wprowadzać pozorną poprawę.

Headroom (Zapas dynamiki)

Jest to różnica pomiędzy najgłośniejszym fragmentem nagrania (peakiem) a maksymalnym poziomem, czyli 0 dBFS. Chodzi o to, aby zachować względnie spory zapas dynamiki na etap masteringu. Co w praktyce oznacza, że ścieżki wysyłane do masteringu nie muszą być głośne. Nie trzeba się martwić, że potem nagranie będzie brzmiało cicho, bo to poprawia się na etapie masteringu. Można przyjąć, że zakres od – 3 dBFS do – 6 dBFS będzie okej. (Oznacza to, że szczyty maksymalnie osiągają poziom – 3 dB na kanale master).

Czysty miks

Jeżeli słyszysz w swoim nagraniu, przeróżne niechciane trzaski, kliki i szumy to musisz koniecznie się ich pozbyć na etapie miksu. Utwór wysyłany do masteringu powinien być w jak najczystszej formie, bo później mogą być problemy z usunięciem tego. Dodatkowo, jeżeli chcesz zastosować wyciszenie na końcu nagrania, to nie renderuj z tym ścieżki, tylko daj taką instrukcję dla inżyniera masteringu, będzie brzmiało to lepiej.

Ścieżki referencyjne i notatki

Jeżeli chcesz, aby twoje nagranie brzmiało podobnie do innego, to przygotuj ścieżki referencyjne. Dzięki nim będziesz mógł lepiej zakomunikować, jaką masz wizję. Więcej o ścieżkach referencyjnych możesz poczytać – tutaj.

W przypadku specjalnych życzeń lub uwag, warto przygotować notatki.

Stem Mastering

Coraz popularniejsza technika. Polega ona na wykonaniu masteringu na kilku ścieżkach. Utwór rozbijamy na podgrupy, np.  Perkusja, Wokal, Syntezatory, Efekty. Renderujemy ścieżki w grupach, kierując się zasadami wymienionymi wyżej. Ta metoda daje większe możliwości poprawy brzmienia.